قریبا در ۱۵۰ مایلی جنوب غربی آتلانتا، در ایالت جورجیای  آمریکا، شبکه‌ای از دره‌های تنگ و دره‌های بزرگ زیبا وجود دارد که «گرند کنیون کوچک» نامیده می‌شود. این منطقه یکی از «هفت شگفتی ها ابتکارها طبیعی» جورجیا قلمداد می‌شود؛ با این حال این مکان کاملا هم غریزی نیست. این دره‌های شگفت‌انگیز نه تنها با عبور رودخانه طی بیش از میلیون‌ها سال، بلکه توسط گردن کشی امپریالیسم و استضعاف آب کشتزارها کشاورزی حواشی در کمتر از ۱۰۰ سال جدید تشکیل شده است. در ادامه در مطلبجاذبه های گردشگری آمریکا در مورد لذت سفر به پراویدنس کنیون  بیشتر صحبت می کنیم.

پراویدنس کنیون در شروع دهه‌ی اول قرن ۱۸ شکل گرفت که دلیل آن شیوه‌های ضعیف کشاورزی بود که میان مردم این کشور، به‌خصوص در جنوب، شایع شده بود. در شروع رواج کشاورزی در منطقه، زمین ارزان، فراوان و به ظاهر قابل استفاده بود و جای خود را به ترکیبی از کشت‌های مختلف، مزارع کوچک و در نهایت یک نظام سامانه زارع سهم‌گیر داد که نه تنها باعث خرابکاری زمین شد، بلکه کشاورزان را مقروض، بی‌سواد و آموزش‌ندیده نگه داشت.

مردم پوشش جنگل بومی را از بین بردند تا زمین برای کشاورزی ارزان شود و هیچ گونه اقدامی برای جلوگیری از فرسودگی بریدگی زنگ زدگی خاک به عمل نیامد و در پایان منجر به از بین رفتن بیش از حد خاک سطحی (روخاک) شد. کم کم آب‌گذرهای (کاریز) کوچکی شکل گرفت و به سرعت عمیق‌تر و گسترده‌تر شد تا اینکه در دهه‌ی ۵۰ قرن ۱۸ غمق آن‌ها به سه تا پنج فوت (حدود ۹۱ سانتی‌متر الی ۱۵۲ سانتی‌متر) رسید. این کانال‌های کوچک کم کم به روان‌آب تبدیل شدند که این امر سبب ازدیاد ساییدگی خاک شد. هم عصر امروزین عمق برخی از این روان‌آب‌ها در پراویدنس کنیون به ۱۵۰ فوت(حدود ۴۵ متر) هم می‌رسد.

علی‌رغم تبدیل شکل اخیر منطقه، پراویدنس کنیون گنجینه‌ای برای زمین‌شناسان و همچنین بازدیدکنندگان است. فرسایش خاک، پیشینه‌ی زمین‌شناختی چندین هزارهزار سال را در دیوارهای خود جا داده و مواد معدنی باعث رنگ اخذ رسوبات شده و طیف گسترده‌ای از رنگ‌ها را تشکیل داده است.

پراویدنس کنیون در منطقه‌ای قرار دارد که حدود ۵۹ الی ۷۴ هزار سال پیش از طریق رسوب رسوبات آبی تشکیل شده است. خاک در قسمت فوقانی و زیرین غارت بی نظمی دره حدود ۶۰ الی ۶۵ هزارهزار سال قبل، درست بعد از عصر دایناسورها رسوب کرده است. ماسه‌های نسبتا درشت منطقه، به دلیل وجود اکسید آهن در آن، به رنگ قرمز درآمده است. زیر این ماسه‌‌ها، لایه‌ای قرار دارد که با نشانی «ماسه‌ی پراویدنس» مشخص و ناپیدا می‌شود که بخش عمده‌ی دیواره‌های دره را تشکیل می‌دهند. عنف تشدد این لایه ۱۱۹ فوت (۳۶ متر) است و حدود ۷۰ میلیون سال قبل رسوب کرده و شکل نژند است.

قسمت فرودین و بالایی این لایه، ماسه افزون خوبی است که با خاک رس سفید ترکیب شده است. لایه‌ی میانی درشت و رنگارنگ است، با بسترهای رسوبی از رنگ زرد (لیمونیت) و بنفش (منگنز). لایه‌های سفلی که قدیمی‌ترین لایه‌ها نیز قلمداد می‌شوند، به رنگ سیاه و زرد است که حاوی رسوبات میکا است. کف دره حدود ۷۰ الی ۷۴ هزارهزار سال قبل شکل غمگین و به رنگ نارنجی بوده، اما به سختی قابل مشاهده بوده و دارای پوشش فشردگی و تخلخل میزان مجاز زیربنا از گیاهان است.

پراویدنس کنیون همچنان در حال ساییدگی است، با این حال کف دره مقاوم‌تر بوده و پوششی از درختان کاج و گیاهان دیگر دارد که به ثبات و پایاسازی خاک کمک می‌کند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: